Op weg met Jan
“Mijn voorbeeld is mijn vader, die was 74 en deed af en toe nog een ritje.”
Toen Jan begon aan zijn loopbaan bij een bank, zei zijn opa: “Laat Jan maar naar de bank gaan, want hij is binnen een week terug.” De verwachting was dat Jan ook vrachtwagenchauffeur zou worden, net als zijn vader en opa zelf. Die week, werd meer dan veertig jaar. Maar nu Jan gepensioneerd is, krijgt zijn opa tóch nog (bijna) gelijk.
Na drie jaar in de vut, weer aan het werk
Jan vond het stilzitten thuis maar niks: “Het eerste jaar vermaak je je wel, want dan heb je achterstallig onderhoud in je huis en tuin, het tweede jaar denk je: wat ga ik nu doen? En het derde jaar kwamen de muren op me af. Toen heb ik de stap genomen.”
En die stap bevalt Jan goed: “Je hebt een verhaal thuis, je maakt wat mee. Het ‘moeten’ is eraf en je gaat met jonge mensen om, dat vind ik wel prettig. Wat dat betreft ben ik een gelukkig persoon.”
Jan werkt op oproepbasis, waardoor hij zelf de regie heeft over zijn werktijden. “Het is heel variabel en gaat altijd in goed overleg. Het voordeel is dat mijn collega’s nog wel eens met rijtijden zitten, als ze dan een ritje ‘s nachts hebben, ben ik de aangewezen persoon om dat ritje te doen. Net als tijdens de vakanties”
Los van dat het chauffeursvak bij Jan in de genen zit, zijn er nog meer redenen waarom hij het zo mooi vindt: “Ja, met zo’n grote vrachtwagen door Nederland tuffen… Je komt op gebieden die je eigenlijk niet kent in Nederland. Ik zie mooie plekkies!”
Eigenlijk heeft Jan het iets té goed naar zijn zin, zou je kunnen zeggen: “Ik zei tegen mijn vrouw: ik wou dat het niet zo gezellig was, dan was ik allang gestopt.” vertelt hij lachend.
Werken bij de bank vs. werken als vrachtwagenchauffeur
Bij de bank had Jan een leidinggevende functie. “Ik kreeg honderden mailtjes per dag en was dus altijd bezig met mijn werk - ook op zaterdag en zondag. Dat is niet erg, daar wen je ook aan. Maar nu als chauffeur begin ik ‘s ochtends en zorg ik dat ik op tijd bij de eerste klant ben. Wat er daarna gebeurt, heb ik niet helemaal in mijn macht (files, ongelukken, dat soort dingen) en ‘s avonds als ik thuiskom, dan is het ook klaar.” En, nog een verschil: “Als vrachtwagenchauffeur leer je geduld hebben, dat is bij een bank minder het geval.”
Een overeenkomst tussen het werken bij de bank en het werken als vrachtwagenchauffeur is dat je bij beide met uitdagingen te maken hebt. Jan vertelt: “Ik heb wel eens gehad dat ik iets moest afleveren op een viaduct die niet af was, keren lukt niet, dus toen kon ik 3 km in zijn achteruit rijden.”
Soms sta je ergens met je combinatie en denk je: hoe ga je dit oplossen? “Ik schroom niet om mensen te vragen of ik hun ogen mag lenen, dan bel ik gewoon aan en kunnen zij aangeven of het past.” En, met de tijd herken je de straatnamen: “Als vrachtwagenchauffeur vind je straatnamen als ‘Industrieweg’ wel leuk, maar bij een naam als ‘Dorpstraat’, beginnen de alarmbellen toch wel te rinkelen. Google Maps is je beste vriend, maar soms zegt het systeem linksaf en denk ik: nou… Nee. Het zijn hulpmiddelen, maar je kan er nog niet 100% op vertrouwen.”
Oproep voor gepensioneerden
“Mijn voorbeeld is mijn vader, die was 74 jaar en deed af en toe nog een ritje. Maar ik weet zeker dat een heleboel mensen hun handen nog uit de mouwen willen steken.” Bij Ploeger helpen we je graag op weg als het op het halen van je rijbewijzen aankomt. Ook als je gepensioneerd en/of zij-instromer bent. Neem hiervoor contact op met onze hr-afdeling: hr@ploeger.nl of 0341 466 596.